Padaczka dotyczy 2% populacji, a diagnozowana jest w większości przypadków przed 21 rokiem życia. To choroba neurologiczna mózgu, która objawia się występowaniem powtarzających się po sobie przynajmniej dwóch napadów padaczkowych, czyli niekontrolowanych wyładowań elektrycznych w korze mózgowej istoty szarej. Prowadzi to do przejściowego przerwania prawidłowej pracy mózgu.
Padaczka, czyli epilepsja brzmi jak groźna choroba. W rzeczywistości osoby chore mogą nie mieć wcale tak wiele ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu. Ale czy mogą bezpiecznie podejmować aktywność fizyczną?
Co się dzieje w naszym mózgu?
Osoba przed napadem odczuwa niepokój, zaburzenia świadomości i ruchu. W większości przypadków trudno ustalić bezpośrednią przyczynę wyładowań. Klasyfikacji można dokonać, jeśli napad nastąpi pod okiem lekarza. Wtedy można zaobserwować napad lokalny lub złożony, który objawia się dodatkowo zaburzeniem świadomości.
Jak wygląda przebieg padaczki uogólnionej?
Tuż po fazie klonicznej napad ustępuje, a chory może czuć się senny, zdezorientowany i może odczuwać ból głowy
Drgawki i silne skurcze to nie zawsze padaczka
Można doświadczyć silnych skurczów, które nie będą wynikiem padaczki.
Drgawki wstrząsowe: np. podczas brutalnego nokautu w sztukach walki. Zawodnik upada, a jego ciało jest w mocno naprężonej pozycji. Takie zaburzenie trwa krótko, nie jest groźne i nie wymaga specjalnego postępowania, poza typową pomocą jak przy urazie wstrząsowym.
Omdlenie drgawkowe: objawia się ruchami drgawkowymi całego ciała, przygryzieniem języka czy nietrzymaniem moczu podczas omdlenia.
Te drgawki mają swoje podłoże w reakcji odruchowej układu nerwowego. Nie są spowodowane wyładowaniami elektrycznymi w mózgu jak w przypadku padaczki.
Przesłuchanie świadka kluczem do diagnozy
W diagnostyce podobnie jak w śledztwie zabójstwa, relacje ze zdarzenia są na wagę złota. Naoczny świadek może dostarczyć najistotniejszych informacji: o tym jak wyglądał początek napadu oraz jego koniec. Ostateczne potwierdzenie wystawiane jest przez neurologa na podstawie objawów oraz badania elektroencefalograficznego (EEG), które dostarcza informacji o czynności elektrycznej mózgu.
Wykonanie EEG do 24 godzin po napadzie padaczki pozwala na wysoką czułość badania od 30 do aż 50%. Jest to możliwe dzięki temu, że nadmiernie pobudzone neurony podczas napadu mają obniżoną odporność na pobudzenie. Dzięki temu można dokładnie określić obszar zdarzenia napadu i ustalić, który rejon kory mózgowej jest epileptogenny (wywołujący padaczkę).
Co ciekawe pojedyncze napady padaczkowe w młodości lub drgawki gorączkowe, które mogą wystąpić u niemowląt nie prognozują padaczki w przyszłości
Leczenie padaczki
U osób z zdiagnozowaną padaczką możemy się domyślać, że mają rozplanowane konkretne leczenie farmakologiczne, ale zawsze warto się upewnić i zapytać czy stosują się do zaleceń. Należy unikać sytuacji, które będą obniżać próg wystąpienia napadu: alkohol, niedobór snu oraz zażywanie LEKÓW poprawiających nastrój m.in. antydepresantów.
W większości przypadków farmakoterapia radzi sobie z pacjentami z padaczką uogólnioną. napady nie występują, a dodatkowo wystarczy wprowadzić kilka zmian w stylu życia. Lecz u około 20% chorych napady pojawiają się bardzo często i utrudniają codzienne funkcjonowanie.
Pamiętajmy o tym, że stosowanie leków zawsze wiąże się z możliwym wystąpieniem efektów ubocznych. Takich jak; zmęczenie, zaburzenia koncentracji i koordynacji czy upośledzenie funkcji poznawczych.
Ciekawostka: Fenytoina, niekiedy stosowana przeciwko stanom padaczkowym może wywołać trwałe objawy neurologiczne.
~skutki uboczne niektórych leków
W leczeniu alternatywnym wykorzystuje się zalety medycznej marihuany, która może skutecznie łagodzić objawy padaczki.
Ćwiczyć, czy nie ćwiczyć?
Wysiłek jest zdecydowanie zalecany osobom z epilepsją, ale trzeba przestrzegać pewnych zasad. Osoby z padaczką prowadzące aktywny styl życia wyraźnie zauważają poprawę w kontrolowaniu napadów i koordynacji ruchowej. Ćwiczenia bezpieczne są także dla farmakologii, ponieważ wysiłek nie zmienia stężenia leków we krwi.
Przegląd wiedzy na temat aktywności fizycznej w epilepsji opublikowany w czerwcu 2020 w czasopiśmie Epilepsia potwierdza, że osoby z padaczką są zwykle mniej aktywne fizycznie. Wiąże się to z występującymi chorobami współistniejącymi. Jednak wprowadzenie aktywności fizycznych może znacznie poprawić jakość życia. Ćwiczenia nie powinny przyczynić się do zwiększenia częstość napadów. nie ma powodów, aby unikać ruchu, a raczej indywidualnie dobrać rodzaj aktywności sportowej. Jeśli nie ma przeciwwskazań, zaleca się przede wszystkim ćwiczenia aerobowe.
Są jednak aktywności sportowe, których przy zdiagnozowanej padaczce zaleca się unikać ze względu na bezpośrednie zagrożenie życia.
Głowa do góry! Buduj świadomość w swoim otoczeniu
Chorzy na padaczkę mogą czynnie uprawiać sport, lecz z niewielkimi ograniczeniami. Koniecznością jest trzymanie się regularnego stosowania leków, odpowiedniej diety i dbania o sen. Osoby z bliskiego otoczenia: rodzina, przyjaciele, nauczyciel czy trener powinny być poinformowane o chorobie oraz znać zasady postępowania w przypadku napadu.
Spodobał Ci się artykuł? Umów się do autora:
Mateusz Leroch
fizjoterapeuta
Medfemina
ul. Kukuczki 5/8, Wrocław
Fizjoterapia w chirurgii plastycznej
Habaj Studio
ul. Buforowa 2, Wrocław
Fizjoterapia i trening
Poprowadzę Cię po operacji i razem wyjdziemy z kontuzji! Powrót do codzienności bez bólu i aktywna rehabilitacja to nasz wspólny cel. Praktyczna wiedza o tym jak obchodzić się z urazem, pozwoli Tobie szybciej wrócić do zdrowia. Pomogę Ci wrócić do zdrowia po operacji plastycznej.
Medfemina
ul. Kukuczki 5/8, Wrocław
Fizjoterapia w chirurgii plastycznej
Habaj Studio
ul. Buforowa 2, Wrocław
Fizjoterapia i trening
